Από το Τορίνο ως τα Γιάννενα και την Θεσσαλονίκη – Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους, καθώς και σε όσους/ες διώκονται

Το ξημέρωμα της Πέμπτης 7 Φλεβάρη ξεκίνησε η εκκένωση της κατάληψης «Αsilo» στο Τορίνο, η οποία ολοκληρώθηκε 36 ώρες αργότερα με την σύλληψη 6 καταληψιών που, ανεβαίνοντας στη στέγη της κατάληψης, δυσκόλεψαν αρκετά την όλη κατασταλτική επιχείρηση. Την εκκένωση ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις αλληλεγγύης, κατά τη διάρκεια των οποίων συνελήφθησαν 12 άτομα (αφέθηκαν στη συνέχεια με περιοριστικούς όρους), ενώ υπήρξαν δεκάδες τραυματίες. Η κατάληψη «Αsilo» είναι μια από τις παλιότερες καταλήψεις στην Ιταλία με 25 χρόνια ζωής και συμμετείχε σε πολλούς κοινωνικοταξικούς αγώνες, όπως ο αγώνας ενάντια στο TAV, στην αντιμεταναστευτική πολιτική του Ιταλικού κράτους και στα CIE/CRP (Centro per l’Immigrazione et il Rimpatrio = κέντρα μετανάστευσης και επαναπατρισμού, Centro di identificazione ed espulsione = κέντρα ταυτοποίησης και απέλασης), στα τελευταία κατασταλτικά μέτρα, καθώς και σε αντιαναπτυξιακούς αγώνες, όπως αυτός ενάντια στον εξευγενισμό (gentrification) του Τορίνο. Οι 6 συλληφθέντες/είσες κατα την εκκένωση της κατάληψης κρατούνται και διώκονται βάσει τρομονόμου, ενώ οι κατηγορίες σχετίζονται με την αντίστασή τους στην αντιμεταναστευτική πολιτική του ιταλικού κράτους.

Η εκκένωση της κατάληψης «Αsilo» έγινε σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης ενάντια σε κατειλημμένους χώρους και αναρχικούς/ές, με τον ακροδεξιό υπουργό Εσωτερικών Matteo Salvini να διαμηνύει ότι θα κλείσει όλα τα “κοινωνικά κέντρα όπου συχνάζουν εγκληματίες”. Παρά την προπαγάνδα εναντίον των καταλήψεων που επιχειρείται από την πλευρά της κεντρικής και τοπικής εξουσίας στην Ιταλία, η αντίσταση και η αλληλεγγύη στις καταλήψεις από τους/τις αγωνιζόμενους/ες συνεχίζουν να εκφράζονται.

Το ίδιο διάστημα, στον ελλαδικό χώρο και υπό σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, οι καταλήψεις συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, ενώ η αντιμεταναστευτική θανατοπολιτική που ασκείται, κρατά χιλιάδες μετανάστες/στριες σε στρατόπεδα «φιλοξενίας» υπό άθλιες συνθήκες διαβίωσης και δολοφονεί ανθρώπους στο Αιγαίο και στον Έβρο. Έπειτα από έναν μεγάλο αριθμό εκκενώσεων κατειλημμένων χώρων, δύο νέες καταλήψεις απειλούνται αυτή τη φορά – η κατάληψη στέγης Μπρούκλυν στα Γιάννενα και η κατάληψη Mundo Nuevo στην Θεσσαλονίκη.
Η κατάληψη Μπρούκλυν από το 2016 στεγάζει την επιθυμία και την πολιτική επιλογή των ανθρώπων που την κατοικούν για συλλογική ζωή ενάντια στην ιδιοκτησία, την εξατομίκευση και την παθητικότητα, απέναντι στις κυρίαρχες νόρμες και επιβολές τής εξουσίας. Αυτό το διάστημα απειλείται από ιδιοκτήτες και επιχειρηματίες που, στη θέση ενός ζωντανού χώρου συλλογικής ζωής και αλληλεγγύης, θέλουν να φυτέψουν μία ακόμη πολυκατοικία, με γνώμονα προφανώς το κέρδος. Η κατάληψη Μundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, από τον Νοέμβριο του 2015, αποτελεί ένα κατειλημμένο αναρχικό κέντρο και στεγάζει τις συλλογικότητες που το λειτουργούν. Πρόσφατα, ο Δήμος Θέρμης, ως ιδιοκτήτης του κτιρίου της κατάληψης, συμφώνησε να το παραχωρήσει στον Ο.ΚΑ.ΝΑ. Μάλιστα υπάρχει άτυπο τελεσίγραφο ενάντια στην κατάληψη, την οποία απειλούν με επέμβαση των ΜΑΤ και άμεση εκκένωση μέσα στις επόμενες μέρες.

Με όποιο πρόσχημα και αν απειλούνται οι καταλήψεις, και πέρα από τους τρόπους που εφευρίσκονται κάθε φορά για την «αξιοποίησή» τους, στην πραγματικότητα αυτό για το οποίο στοχοποιούνται -είτε με δεξιά, είτε με αριστερή κυβέρνηση- είναι ότι αποτελούν μια διαρκή απειλή για την «ιερή» ιδιοκτησία. Γιατί οι καταλήψεις αμφισβητούν έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας, ενώ παράλληλα σε αυτές χτίζονται αντιιεραρχικές σχέσεις στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Αποτελούν τους συλλογικούς εκείνους χώρους όπου βρισκόμαστε όλοι/ες μαζί και οπλίζουμε τις αρνήσεις μας απέναντι σε κάθε είδους εξουσιαστικές σχέσεις. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.

Από το Τορίνο ως τα Γιάννενα και την Θεσσαλονίκη – Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους, καθώς και σε όσους/ες διώκονται
10, 100, χιλιάδες καταλήψεις, ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης θλίψης

 

Να τελειώνουμε με τους μύθους για «άτυχες στιγμές» και «τέρατα»

 

Να τελειώνουμε με τους μύθους

για «άτυχες στιγμές» και «τέρατα»

Η οργή μας ξεχειλίζει. Για τη δολοφονία της Ελένης από τους βιαστές της στη Ρόδο, της Αγγελικής στην Κέρκυρα από τον πατέρα της όπως και της Ειρήνης στην Πετρούπολη, της Μυρτούς-Πετρίνας, Βασιλικής και Ελένης Χερουβείμ στους Αγίους Αναργύρους από τον σύζυγο της τελευταίας… Για τη μιντιακή διαχείριση των δολοφονιών αυτών με όρους σίριαλ και κλειδαρότρυπας, ονομάζοντας αυτές τις γυναίκες «άτυχες», σαν να στραβοπάτησαν. Για τις επίμονες αναφορές στις επιλογές τους (για τη ζωή τους, τη συμπεριφορά τους, το ντύσιμό τους κλπ.) ώστε να ενοχοποιηθούν για τον ίδιο τους τον θάνατο. Για το ξέπλυμα των αντρών δολοφόνων τους, παρουσιάζοντάς τους ως «τέρατα», ενώ είναι άντρες «καθημερινοί».

Για τις δολοφονίες αυτές τον λόγο τον έχουμε εμείς. Γιατί δεν αποτελούν παρά το τελευταίο «επεισόδιο» μιας σειράς παραβιαστικών, κακοποιητικών πράξεων εναντίον γυναικών: σεξιστικά σχόλια, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, παντού και κάθε μέρα ως ασφυκτική κανονικότητα. Οι δολοφονίες αυτές κάνουν ορατή τη συνθήκη διαρκούς υποτίμησης των γυναικείων σωμάτων, θυμίζοντας ξανά και ξανά ότι αυτά θεωρούνται αντρική ιδιοκτησία, διαθέσιμα προς οικειοποίηση ανά πάσα στιγμή. Είναι η ίδια συνθήκη που υποβιβάζει τα σώματα που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα των αρρενωποτήτων και εκείνα που αρνούνται να υποταχθούν στους ρόλους υποτέλειας και τα έμφυλα στερεότυπα. Η ίδια συνθήκη που τα υποδεικνύει ως παραβατικά και αμφισβητούμενα, σώματα χωρίς σημασία, σε μια κατάσταση μόνιμης απειλής και αναίρεσης της ίδιας τους της ζωής.

Ενάντια στην πατριαρχία, τον σεξισμό, την αντρική κυριαρχία

Σπάμε τη σιωπή, μοιραζόμαστε τα βιώματά μας. Δεν αφήνουμε μόνη καμία που κακοποιείται. Δημοσιοποιούμε περιστατικά έμφυλης βίας στις γειτονιές μας, αναλαμβάνουμε δράση, ενάντια στην υποτίμηση των σωμάτων και των ζωών μας.

Τσακίζουμε όποιον σηκώνει χέρι πάνω μας.

 

Γιατί ό,τι είναι να γίνει για την καταστροφή αυτής της καταπιεστικής συνθήκης θα γίνει από μας τις ίδιες.

Αναδημοσίευση από https://thersitis.espiv.net/

Αντεθνική/αντιμιλιταριστική παρέμβαση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης, στο Ίλιον και στους Αγίους Ανάργυρους

Ενημέρωση από το στρατοδικείο των 3 ολικών αρνητών στράτευσης στο Ρουφ, την Τετάρτη 6/2

Το πρωί της Τετάρτης 6/2 στο στρατοδικείο Ρουφ της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 3 διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη, Στράτο Μωυσή και Παύλο Χριστόπουλο που διώκονται για την επιλογή τους να αρνηθούν να υπηρετήσουν τον δολοφονικό μηχανισμό του στρατού. Δεκάδες αλληλέγγυοι/ες έφτασαν με πορεία στον χώρο του στρατοδικείου όπου αναρτήθηκαν πανό αλληλεγγύης, μοιράστηκαν κείμενα και τρικάκια και φωνάχτηκαν αντιμιλιταριστικά συνθήματα απέναντι στον κόσμο των εθνικών ιδεωδών, των συρματοπλεγμάτων, της υποταγής και της αρβύλας.

Εντός της αίθουσας του στρατοδικείου, η συλλογική παρουσία τόσο των 3 διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης όσο και των αλληλέγγυων αμφισβήτησαν το στρατιωτικό δίκαιο (ενοποιώντας τις υποθέσεις τους σε μία διαδικασία με διαδιοχικές πολιτικές τοποθετήσεις αρνούμενοι τους ρόλους των «μαρτύρων» και των «κατηγορουμένων»), αποδόμησαν τα εθνικά/πατριαρχικά ιδεολογήματα της εκπειθάρχησης και του χακί καταναγκασμού, έθεσαν τα πραγματικά διακυβεύματα της στρατιωτικής καταστολής στην τρέχουσα περίοδο της όξυνσης της πολεμικής διαδικασίας και του μιλιταρισμού, ενώ όρθωσαν ένα σαφές ανάχωμα στις μεθοδεύσεις, τους πειραματισμούς και την εκδικητικότητα της στρατιωτικής καταστολής. Με τη λήξη της τελευταίας τοποθέτησης του ολικού αρνητή στράτευσης Κωνσταντίνου Γουνιτσιώτη (αφού είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις του Στράτου Μωυσή και του Παύλου Χριστόπουλου), πραγματοποιήθηκε συλλογική αποχώρηση των 3 ολικών αρνητών στράτευσης και όλων των αλληλέγγυων, αρνούμενοι/ες να παρακολουθήσουν μία σαθρή και κωμικοτραγική διαδικασία ομαδικών πολιτικών διώξεων (που σκόπιμα εξετάζονται χωριστά) και προαποφασισμένων καταδικών. Την ίδια στιγμή που οι περίπου 100 αλληλέγγυοι/ες και ολικοί αρνητές στράτευσης αποχωρούσαν από το Ρουφ με αντιμιλιταριστική πορεία, η έδρα του στρατοδικείου συνέχισε το θλιβερό μακιαβελικό της μονόπρακτο σε μία σχεδόν άδεια αίθουσα, καταδικάζοντας τους ολικούς αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη και Στράτο Μωυσή σε ποινές 12 και 18 μηνών αντίστοιχα.

Τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου στις 9πμ στο στρατοδικείο του Ρουφ δικάζεται ο ολικός αρνητής στράτευσης Παύλος Χριστόπουλος. Για ακόμα μία φορά, η αλληλεγγύη και η εναντίωση στα έθνη, τα κράτη και τους στρατούς θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωπες με τη στρατιωτική καταστολή, χωρίς να αφήσουν κανέναν μόνο του απέναντι στις εκδικητικές μεθοδεύσεις και τον χακί εκβιασμό.

 

Κάτω τα κράτη, τα έθνη και οι πατρίδες
Οι άνθρωποι δεν είναι κρέας για οβίδες

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης Παύλο Χριστόπουλο, Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη και Στράτο Μωυσή


Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου, Στρατοδικείο Ρουφ, 9πμ

 

 

αναδημοσίευση από το blog https://olikiarnisi.espivblogs.net/