Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΕΙΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
Σχεδόν ένας αιώνας έχει περάσει από τότε που στις γειτονιές του Πειραιά, της Δραπετσώνας, του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος ρίχτηκαν κάποιες εκατοντάδες αρμένιων (1915) και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες μικρασιατών (1922). Τότε, όπως και τώρα, άλλοτε τρανταχτά και άλλοτε υπόκωφα, συγκρούονταν οι αντιλήψεις του «Εμείς» κόντρα στους «Άλλους», της ανοχής κόντρα στην αλληλεγγύη. Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, οι συναντήσεις ευοδώθηκαν και σήμερα τις κουβαλάμε ως δικές «μας»…
ΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΩΝ -ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ- ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 9 ΙΟΥΛΙΟΥ, στο πρώην εργοστάσιο Καχραμάνογλου (Κωνσταντινουπόλεως 51, Κερατσίνι)
7μμ: Έκθεση ταμπλό και φωτογραφικού υλικού, μουσικές, προβολές
9μμ: Εκδήλωση-Συζήτηση: «Για τις συναντήσεις και τους αγώνες του σήμερα και του αύριο μεταξύ των αποκλεισμένων (της κρίσης) και των εξορισμένων (του κόσμου). Ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας, τα κυριαρχικά θέσφατα, τα αυτονόητα της γλώσσας και των «πολιτισμών», τους κοινωνικούς διαχωρισμούς και τις διακρίσεις»
Αναδημοσίευση από Ρεσάλτο