Τέλη του 2012.
Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού αναδεικνύεται κυβέρνηση συνεργασίας με επικεφαλής το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ, τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και τα απολειφάδια της “υπεύθυνης αριστεράς” ΔΗΜΑΡ. Είναι σαφής η αποφασιστικότητα για συνέχιση της επιχειρούμενης συνολικής κοινωνικής-οικονομικής-θεσμικής αναδιάρθρωσης. Με λίγα λόγια,της καπιταλιστικής επέλασης και λεηλασίας. Είμαστε στην εποχή της μνημονιακής πραγματικότητας. Στην εποχή της όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής καταστολής, της καθολικής εφαρμογής του δόγματος «μηδενικής ανοχής», της απόπειρας επιβολής κοινωνικά σιγής νεκροταφείου, με τη μονιμοποίηση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» ως κανονικότητα του συστήματος, στην καρδιά της αντιεξεγερτικής εκστρατείας κράτους-αφεντικών-ευρωπαϊκών διευθυντηρίων. Πρόκειται για μια καθολική κυριαρχική αντεπίθεση που αποσκοπεί στον ακρωτηριασμό και την αδρανοποίηση των κοινωνικών δυνατοτήτων και διεργασιών, οι οποίες με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 συνεχίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις, στο κίνημα των πλατειών, στη διάχυτη κοινωνική αμφισβήτηση της επιβαλλόμενης ανέχειας και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, στο στόχαστρο μπαίνουν οι καταλήψεις, οι αυτοοργανωμένοι χώροι, οι αντιεξουσιαστικές και αναρχικές δομές. Αναπόσπαστο τμήμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και ζωντανό κύτταρο της επιθυμίας και επιδίωξης ενός άλλου κόσμου. Ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, συλλογικότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
Στις 20/12/2012, στις 7:00 το πρωί αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο επί 23 χρόνια κατειλημμένο κτίριο Villa Amalias. Οκτώ σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα στην κατάληψη μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ και τους απαγγέλονται “ευρηματικές” κατηγορίες. Από τις πρώτες στιγμές της εισβολής ξεδιπλώνεται ένα ντόμινο δράσεων αλληλεγγύης. Κορυφαία στιγμή αυτών των κινήσεων αποτέλεσε η ανακατάληψη του κτιρίου της Villa Amalias το πρωί της 9/1/2012. Κάτω από την μύτη του αστυνομικού στρατού που περιφρουρούσε το κτίριο, έστω για λίγες ώρες, 93 συντρόφισσες και σύντροφοι επιχειρούν και ανακαταλαμβάνουν τη Villa. Όταν οι πόρτες κλείνουν, η ανακατάληψη είναι γεγονός ενώ τα ΜΑΤ αφηνιασμένα εκτοξεύουν από έξω πλήθος δακρυγόνων στο εσωτερικό του κτιρίου.
Τις επόμενες ώρες πραγματοποιείται συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας από αλληλέγγυο κόσμο, κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ που εκκενώνεται ύστερα από μία ώρα, συγκέντρωση 200 και πλέον αλληλέγγυων έξω από το υπουργείο οικονομικών στο Σύνταγμα όπου υπήρχε προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου των Σαμαρά-Χατζηδάκη, πορεία 400 ατόμων από το Μοναστηράκι όπου και γράφεται το δημαρχείο της Αθήνας.
Στην κατάληψη Villa Amalias, έπειτα από δύο ώρες, πραγματοποιείται νέα αστυνομική εκκένωση με τη συνδρομή των ΕΚΑΜ και ελικοπτέρων της αστυνομίας. Στην ΓΑΔΑ, μη μπορώντας να στοιχειοθετήσουν κάποια κατηγορία μέχρι το πρωί, απαγγέλονται οι κατηγορίες της διατάραξης κοινής ειρήνης με το επιβαρυντικό στοιχείο του κουκουλονόμου και της απείθειας (κατηγορία για τη μη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων και φωτογραφιών), επικαλούμενοι άρνηση των συλληφθέντων. Μια άρνηση που αποτελεί ένα ακόμη πεδίο αγώνα εδώ και χρόνια ενάντια στο «φακέλωμα» των αγωνιζομένων. Από την πλευρά του το κράτος, στο πλαίσιο της συνέχισης των εκκενώσεων και εκκαθάρισης του κέντρου της Αθήνας από εστίες αντίστασης, αλλά και ως εκδικητική απάντηση στο πλήγμα που κατάφερε στο γόητρό του η ανακατάληψη του φρουρούμενου κτιρίου, το ίδιο μεσημέρι εκκενώνει το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων και Σκαραμαγκά.
Εκείνο που πραγματικά τους ενόχλησε περιγράφεται σε απόσπασμα κειμένου των συλληφθέντων που γράφτηκε μέσα στη ΓΑΔΑ: «Με τη σημερινή ανακατάληψη αναδείξαμε ότι η ολομέτωπη επίθεση του κράτους που θέτει σήμερα στο στόχαστρο τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, όπως και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, δεν είναι μονόλογος. Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς τους.»
Τρεισήμισι χρόνια μετά, και ενώ έχει μεσολαβήσει η κατάργηση των επιβαρυντικών διατάξεων του κουκουλονόμου (μετά την απεργία πείνας και τον αγώνα που δόθηκε μέσα και έξω από τις φυλακές το 2015), συνεχίζεται η ιδιότυπη και εκδικητική ομηρία των 92 συλληφθέντων με τη μη άρση των περιοριστικών όρων (απαγόρευσης εξόδου από την χώρα και μηνιαία παρουσία σε αστυνομικό τμήμα) για κατηγορίες που πλέον δεν υφίστανται. Τρεισήμισι χρόνια μετά, την Πέμπτη 16/6/2016 έχει οριστεί η δίκη των 92 συλληφθέντων της ανακατάληψης της Villa Amalias. Αυτή η δίκη δεν αποτελεί παρά άλλη μια στιγμή του αγώνα. Άλλη μια στιγμή υπεράσπισης και επίθεσης του κόσμου του αγώνα και των δομών του.
Αλληλεγγύη στους/στις 92 συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες της ανακατάληψης της Villa Amalias
Δίκη: Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων
Ιούνης 2016
Κατάληψη Αγρός