Κείμενο της Εύης Στατήρη από το Γενικό Κρατικό Νίκαιας

freedom-cassette-art-21633

 

Ξημερώματα Κυριακής στις 2 π.μ. μεταφέρθηκα από την εξωτερική φρουρά της φυλακής στο νοσοκομείο Άγ. Παύλος λόγω υπογλυκαιμικού σοκ. Οι γιατροί εκεί διέγνωσαν την αναγκαιότητα της μεταφοράς μου σε εξωτερικό νοσοκομείο.Επέστρεψα στη φυλακή και το πρωί της Κυριακής μετά την επίσκεψη των γιατρών Σ. Σακκά και Ο. Κοσμοπούλου, οι γιατροί της φυλακής συνέταξαν επειγόντως παραπεμπτικό νοσηλείας μου.Το μεσημέρι μεταφέρθηκα στο Γενικό Κρατικό Νικαίας.

Κατά την εισαγωγή μου αρνήθηκα να μου χορηγήσουν οποιονδήποτε άλλον ορό εκτός από ορό με νερό και αλάτι εξ’ αιτίας της έντονης υπότασης που παρουσίασα και ανησύχησε τους γιατρούς. Σήμερα Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου αφαίρεσα και αυτόν τον ορό νερού και αλατιού.Την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν το δρόμο για τη δουλειά τους, χιλιάδες βιώνουν τα αδιέξοδα της οικονομικής τυραννίας, χιλιάδες μαθητές, φοιτητές πηγαίνουν στις σχολές και τα σχολεία τους και η ζωή κυλάει όπως πάντα, συνεχίζω την απεργία πείνας ενάντια στον βελούδινο φασισμό της δημοκρατίας που φυλακίζει ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς πολιτικών κρατουμένων, μόνο και μόνο επειδή αντιστέκονται στο φόβο, στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση.

Η αίτηση αποφυλάκισής μου έχει ήδη κατατεθεί εδώ και είκοσι μέρες στο δικαστικό συμβούλιο που θα κρίνει πόσο κοστολογεί την αξία της ανθρώπινης ζωής απέναντι σε πλαστές κατηγορίες που εξυπηρετούν τα σχέδια και τα συμφέροντα της εξουσίας.Η κλεψύδρα του χρόνου έχει ήδη αρχίσει να τρέχει…

Ένα σύστημα που αναγκάζει ανθρώπους να βάζουν τη ζωή τους μέσω της απεργίας πείνας, ως ενέχυρο για την ελευθερία τους είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει…

Ο αγώνας συνεχίζεται…

Εύη Στατήρη

15η μέρα απεργίας πείνας

Γενικό Κρατικό Νικαίας Θάλαμος κρατουμένων

Σχετικά με την αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι, για τα 2 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Στις 18/09/15 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική διαδήλωση στις γειτονιές του Κερατσινίου με αφορμή την συμπλήρωση 2 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής.
Η πορεία καλέστηκε από τα δύο αυτοοργανωμένα τοπικά σχήματα της περιοχής (την Συνέλευση πλατείας Κερατσινίου – Δραπετσώνας και τον Αυτοοργανομένου Χώρου Αλληλεγγύης και Ρήξης “Ρεσάλτο”) καθώς και από σχήματα της δυτικής Αθήνας (Κατάληψη Σινιάλο – Αιγάλεω, Κατάληψη Αγρός – Πάρκο Τρίτση, Θερσίτης – Ίλιον). Το μπλοκ, πλαισιομένο τόσο από κόσμο της γειτονιάς όσο και από άλλες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, ξεκίνησε από την πλατεία Κύπρου (όπου ήταν και το σημείο συγκέντρωσης) φτάνοντας γύρω στα 400 άτομα.
Ακολούθησε δυναμική πορεία σε κεντρικούς και συνοικιακούς δρόμους της περιοχής, από τα Ταμπούρια, στον Αγ. Παντελεήμονα, στην Αμφιάλη με στάση στο σημείο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και επιστροφή-κατάληξη στην Πλ. Κύπρου.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και αναγράφηκαν συνθήματα σε τοίχους τραπεζών. Ο συνεχόμενος παλμός, η έκφραση της αλληλεγγύης και η θετική ανταπόκριση από τον κόσμο στο πέρασμα της, ακόμα και μέσα σε μία γενικευμένη συνθήκη προεκλογικής ρητορείας, αυταπάτης και αφομοίωσης, καθιστούν σαφές ότι ο αντιθεσμικός αγώνας και ο ακηδεμόνευτος αντιφασισμός είναι ζωντανά και ριζωμένα αναχώματα στην βαρβαρότητα, τον φόβο, την ανάθεση, τον κοινωνικό εκφασισμό, τη ματαιότητα.
 ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ – ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
 ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Πέμπτη 24/9 | 6μ.μ. | πλατεία Δημαρχείου Χαϊδαρίου – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ενάντια στον ψυχιατρικό ολοκληρωτισμό

πανό_πορεια_24_9_2015

* η κατάληψη Αγρός θα παραμείνει κλειστή την πέμπτη 24/9 λόγω της συμμετοχής στην πορεία
και το άνοιγμα θα γίνει την παρασκευή στις 18:00

eimaste-oloi-treloi-(small)

… για τους θανάτους που πέρασαν στα ψιλά…

Την Παρασκευή 4/9/2015 οι καπνοί από τη φωτιά στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί, έφτασαν στα σπίτια όλων μας, μέσα από τις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών. Όλοι ρίγησαν, στενοχωρήθηκαν, τσαντίστηκαν, και μετά άλλαξαν κανάλι. Γιατί μπορούσαν. Γιατί δεν ήταν ούτε δεμένοι, ούτε κλειδωμένοι. Γιατί κανένας νόμος, καμία επιστημονική διάγνωση δεν τους ανάγκαζε να μην έχουν επιλογή. Αντίθετα, 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν (δεν πέθαναν απλώς). Γιατί εκείνοι όχι απλώς δεν μπόρεσαν, αλλά δεν τους επιτρεπόταν να κάνουν αλλιώς. Δεμένοι στα κρεβάτια τους για μήνες, κλειδωμένοι στα δωμάτιά τους, μόνοι. Αποστερημένοι από τη θεμελιώδη για την επιβίωση συνθήκη της ατομικής τους αυτονομίας, με τη σφραγίδα του κράτους και των θεσμών του, με τη βούλα της επιστήμης και με την ηθική νομιμοποίηση της κοινωνίας. Γιατί αυτοί οι 3 ήταν «επικίνδυνοι», το είπαν άλλωστε κι οι γιατροί. Εμείς γιατροί δεν είμαστε. Αλλά αν όλο αυτό δεν είναι τρελό τότε τι είναι?

Είναι ο τρόπος που από τη δημιουργία του το κράτος επιλέγει να διαχειρίζεται τα προβλήματά του. Ρυθμίζοντάς τα νομικά, ελέγχοντάς τα θεσμικά και ορίζοντας τρόπους κατασταλτικής διαχείρισής τους. Γιατί το ζήτημα της δημόσιας υγείας είναι στην πραγματικότητα για το κράτος ζήτημα δημόσιας τάξης. Γιατί το πραγματικό του πρόβλημα είναι οι από τα κάτω ταξικά προσδιορισμένοι, οι «επικίνδυνοι», οι «τρελοί» και το πώς θα τους διαχειρίζεται και θα τους καταστέλλει. Γιατί μπορεί η ασθένεια να είναι διαταξική, η «θεραπεία» όμως έχει ταξικό πρόσημο. Γι’ αυτόν και για κανέναν άλλο λόγο η αποασυλοποίηση είναι στην πραγματικότητα αποχρηματοδότηση. Οι ανασφάλιστοι και οι φτωχοί «τρελοί» κοστίζουν. Όχι μόνο σε φάρμακα και θεραπεία, αλλά και σε φροντίδα. Άστους εκεί κλειδωμένους και δεμένους, να περιμένουν τη θανατική τους καταδίκη, γιατί όλα τα άλλα κοστίζουν.

Είναι επίσης ο τρόπος που η επιστήμη, έπαιξε διαχρονικά τον θεσμικό της ρόλο στην επίτευξη του κοινωνικού ελέγχου, στη διαχείριση δηλαδή των προβλημάτων του κράτους. Η ψυχιατρική, μέσα από το δογματικό στόμα του «ειδικού» όριζε από την γέννησή της το τι σημαίνει κανονικό και τι μη-κανονικό, τι σημαίνει υγιές και τι σημαίνει νοσηρό, τι σημαίνει θεραπεία. Έτσι ανάλογα με τα κοινωνικά ήθη, έβγαζε και τις διαγνώσεις. Ανάλογα με την τεχνολογική εξέλιξη και τη χρηματοδότηση, έβγαζε τις θεραπείες. Τι κι αν έκανε λάθη, λάθηγίνονται. Δεν έγινε και τίποτα που τα λάθη μετριούνται σε εκατομμύρια νεκρούς, βασανισμένους και ακρωτηριασμένους ανθρώπους. Τι κι αν πέρασαν τη ζωή τους μέσα στα ψυχιατρεία οι γυναίκες, οι ερωτευμένοι νέοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι άεργοι και οι άνεργοι, οι περιθωριακοί, οι σκλάβοι, οι πολιτικά αντιφρονούντες. Τι κι αν οι θεραπείες ήταν εγκλεισμός, απομόνωση, φάρμακα, δεσίματα, ηλεκτροσόκ, λοβοτομές, ευνουχισμοί. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν με αρχαία ιστορία, ας κοιτάξει κανείς τι είδους διαταραχές ορίζονται στις μέρες μας, τι θεραπείες εφαρμόζονται, πόσοι νεκροί προστίθενται στη λίστα.

Είναι τέλος, ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα, ανάλογα με το ποιος είσαι, από πού είσαι, πόσα λεφτά και τι κοινωνικές σχέσεις έχεις. Είναι η εικόνα του τι συμβαίνει όταν είσαι στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Όταν για σένα νοιάζονται μόνο αν ο θάνατός σου προκαλεί φρίκη, δεμένος σε ένα κρεβάτι ή ξεβρασμένος σε μια παραλία. Και μόνο όταν αυτό γίνει γνωστό, μόνο όταν δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάγκελα και τοίχους ή πίσω από την απόσταση των χιλιομέτρων. Καμιά κουβέντα για το τι συνέβαινε όταν ήσουν ζωντανός. Γιατί αν δεν καταφέρει η λυπηρή σου ιστορία να φτάσει στην οθόνη του σπιτιού μας, για σένα αρμόδιοι είναι οι ειδικοί. Ό,τι στολή κι αν φοράνε. Εμείς γιατροί δεν είμαστε. Αλλά αν το κράτος, οι θεσμοί, η επιστήμη και η κοινωνία θεωρούν ότι αυτή η πραγματικότητα είναι υγιής, τότε εμείς είμαστε όλοι τρελοί!

 

 

 

Αντιφασιστική πορεία 18-09-15 στο Κερατσίνι – 2 χρόνια από τη δολοφονία του Π.Φύσσα

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/9
6:00ΜΜ ΠΛ.ΚΥΠΡΟΥ (ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ)

Φυσσας 2015

Η αφίσα σε μορφή [pdf]

Κείμενο Φυσσα 18_9_15

Το κείμενο σε μορφή [pdf]

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΤΙΣ ΘΕΣΜΙΚΕΣ “ΔΙΕΞΟΔΟΥΣ” ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
ΔΕΝ ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ